ماساژوري و دردسرهايش
انواع مختلف دارد؛ از شكلاتي گرفته تا سنگ داغ و روغن‌هاي گياهي. قيمت‌هايش هم كم نيستند، براي ۲۰ دقيقه ۱۳۰ هزار تومان مي‌گيرند و اين قيمت‌ها براي يك ساعت به ۴۴۰ هزار تومان هم مي‌رسد. تازه اين نرخ پكيج قديمي قيمت‌هاست.
با اين حال طرفداران خاص خودش را دارد و بسياري هم دوست دارند حداقل براي يك بار كه شده امتحانش كنند اما با توجه به بالا رفتن افسارگسيخته قيمت‌ها در همه چيز، هر كسي توانايي تجربه آن را ندارد. با اين حال آناني كه شغلشان ماساژوري است معتقدند اين حرفه لاكچري نيست و دل پُري از كارشان دارند.
۱۱ سالي مي‌شود كه در حوزه ماساژ و زيبايي فعاليت مي‌كند و سرپرست واحد ماساژ تخصصي بخش فيزيوتراپي يكي از بيمارستان‌هاي تهران است كه حسب شرايطش تصميم گرفته بصورت مستقل اين حرفه يعني ماساژوري را ادامه بدهد.
ورود به دنياي رفلكسولوژي، بادي ماساژ، سبك‌هاي درماني، آشنايي و همكاري با استادان پزشكي، طب ورزشي، فيزيوتراپ و جامعه ورزشي و فدراسيون‌ها باعث شده چند سبك اختصاصي كار را طراحي و كابين‌هاي ريلكسيو درماني را همراه با تيم كاري‌اش تشكيل دهد.
«فهيمه» ماساژوري را جزء مشاغل خيلي سخت و پرآسيب بويژه براي بانوان مي‌داند: «فشار كاري در طول كار، آسيب‌هاي فيزيولوژيك، نبود شرايط مرخصي و استراحت در دوران قاعدگي بانوان، اختلال جريان‌هاي انرژي و تاثير انرژي‌هاي منفي متقاضيان ماساژ بر روح و روان ماساژورها، عدم امنيت شغلي و اقتصادي و … چالش‌هاي جدي‌اي براي ما هستند اما متاسفانه از سمت اداره كار و بيمه هنوز هيچ تمهيدي براي ماساژورها در نظر گرفته نشده و لازم است كه مسئولان در انجمن‌ها و اتحاديه هرچه سريع‌تر توجه بيشتري به اين موضوع داشته باشند. از نظر ساعت كاري هم همكاراني كه پرسنل مجموعه‌هاي خدماتي، درماني يا ورزشي هستند خيلي خوب مي‌توانند تاييد كنند كه نسبت به ساعت كاري و ميزان فشار كاري درآمد قابل قبولي دارند يا نه و اصلا انرژي لازم براي رسيدگي به امور روزمره، تفريح و گذراندن وقت با خانواده برايشان باقي مي‌ماند يا نه. مسلما جوابشان منفي است. خيلي‌ها وقتي رخ اين شغل را در كشورهاي ديگر مي‌بينند، تصميم مي‌گيرند در ايران وارد اين حرفه بشوند در حالي كه متر و معيار اين بيزينس در ايران با ساير كشورها متفاوت است. حتي شكل زمين بازي اين حرفه در كشور ما فرق دارد. طبق قوانين اتحاديه، پروانه كسب فقط در كاربري‌هاي تجاري، اداري و كارگاهي صادر مي‌شود. از طرفي طبق استاندارد وزارت بهداشت بايد براي اين كار دوش حمام تعبيه شود كه احتمالا طي بازرسي شهرداري مشمول تخلف مي‌شود و اجراي اين ضد و نقيض‌ها تا مرحله اخذ پروانه براي سرمايه‌گذار مشمول هزينه‌هاي مالي و زماني زيادي مي‌شود. به اضافه تجهيز و دكوركردن مجموعه و همچنين گردآوري تيم حرفه‌اي كار با حقوق درخور و ساير هزينه‌ها، دست به دست هم مي‌دهند تا تناسب درآمد نهايي بر هزينه‌ها از تعادل خارج شود و سطح درآمد اين كار پايين بماند.»
او ماساژوري را شغل لوكسي نمي‌داند و معتقد است: «در حقيقت هر فردي در هر سن و مرحله و مرتبه‌اي از زندگي به جهت بالابردن كيفيت زندگي‌اش به ماساژ احتياج دارد. ماساژ علمي و تخصصي لزوم تداوم زندگي بشر بويژه در محيط‌هاي شهري است، هر چند كه در اصل ماساژ در تار و پود تاريخ و فرهنگ و جامعه متمدن و اصيل ايراني جا دارد و اين موضوع وجه لوكس‌بودن ماساژ را بي‌معني مي‌كند.»
اين ماساژور بين‌المللي درباره قيمت‌هاي ماساژ به ايسنا مي‌گويد: «قيمت‌هاي ماساژ علاوه بر اجرت كار ماساژور و مخارج اوليه كه شامل مواد، تجهيزات، حقوق ساير پرسنل، ماليات و عوارض و مخصوصا هزينه‌هاي تامين مكان صنفي مي‌شود، مي‌تواند بنا بر منطقه شهري و سطح كيفيت تجهيزات متفاوت باشد. از طرفي من معتقدم دستمزد ماساژوري كه بر اساس هزينه‌هاي كسب مراتب علمي، تحصيلي، بازآموزي و دركل ارتقاي حرفه‌اي، خودش را به‌روز نگه مي‌دارد، قاعدتا بايد نسبت به ماساژور معمولي متفاوت باشد، چراكه نحوه ارائه خدمات و نتيجه و تاثير كارش هم نسبت به همكاران مبتدي تفاوت دارد.»
فهيمه به تاثير كرونا در حرفه ماساژ هم اشاره مي‌كند: «از زمان شيوع ويروس كرونا عملا تمام ماساژورها در انواع شاخه‌هاي حرفه‌اي بيكار شدند و روزها و ماه‌هاي سختي را گذراندند.»
او در بخش ديگري از اين گفت‌وگو مي‌گويد: «چيزي كه بيشتر از همه براي ما آزاردهنده است، توليد محتوا و محدوديت‌هاي آن است كه باعث رقابت ناسالم و برخوردهاي غيرحرفه‌اي بعضي از همكاران در شبكه‌هاي اجتماعي، ايجاد جو متشنج در اكانت‌هاي شخصي و عدم اتحاد همكاران و آموزشگاه‌داران در مقابل افرادي مي‌شود كه ادعاهاي دروغ و واهي براي جلب نظر مخاطبان دارند. از لقب‌هاي عجيبي كه همكاران به خودشان مي‌دهند تا دوره هاي آموزشي بدون پشتوانه با شهريه‌هاي بي‌اساس باعث كاهش سطح اعتماد عمومي به اين حرفه شده است.»
منبع ... ايسنا